Terwijl ik mijn dochter haar rodekoolprakje naar binnen zit te lepelen, hoor ik het nieuws aan over een peuter van 1,5 die zich verslikt heeft in een stukje pannenkoek en aan de gevolgen daarvan is overleden. Een angst overvalt me. Wat als dit mijn eigen dochter zou overkomen? Hoe groot is de kans eigenlijk dat een kind zich verslikt en er in blijft? En wat moet ik doen als mijn dochter zich verslikt?
Eten pureren of de Rapley-methode
Vanaf het moment dat wij Anna groente en fruit gingen laten proeven, hebben we alles gepureerd. Omdat ze de potjes al snel niet meer zag zitten, hebben we de overgang naar grovere voedingen gemist. Dus ook nu ze 10 maanden is, krijgt ze van eigenlijk alles nog redelijk gladde papjes. Incidenteel prakken we rode kool of bietjes door de aardappels, maar eigenlijk prakken we heel weinig.
Toen Anna begon met vaste voeding, lazen we verschillende berichten over de Rapley-methode. Hierbij laat je je kind het eten ontdekken, door het in stukjes te geven. Dus een roosje broccoli, een worteltje of een stukje banaan niet pureren, maar zo in de hand geven. Je kindje voelt de structuur, voelt of het hard of zacht is en zal proberen er stukjes af te happen. Gill Rapley, de dame achter de theorie, geeft aan dat verstikking zelden voorkomt en dat er geen enkele reden is om aan te nemen dat dit bij haar methode vaker zou gebeuren. Daarbij tekent ze wel aan dat het belangrijk is dat het kind rechtop zit en het zelf de enige is die iets in zijn mond stopt. We geven Anna broodkorstjes, worteltjes en stukjes ei in haar hand, waar ze zelf vanaf kan happen, dus misschien hebben we onbewust toch wel iets van deze theorie gevolgd.
Toch is het net als bij nagenoeg alles zo dat het op gevoel gaat. Rauwe wortel laat ik haar bijvoorbeeld niet afhappen, omdat ik bang ben dat ze daar met haar twee tanden een stukje afknaagt en zich daarin makkelijker verslikt. En knakworst snij ik in stukjes, omdat ze anders de hele worst tegelijk naar binnen propt. Knakworsten, marshmallows, druiven en cherrytomaatjes zijn overigens de voedingsproducten die het vaakst tot verstikking leiden. Ze zijn zacht en kunnen vervormen, waardoor ze de luchtpijp kunnen afsluiten. Snijd deze producten dus altijd door en zorg dat het geen ronde vorm meer heeft.
Komt verstikking vaak voor?
In Nederland overlijden jaarlijks zo’n 9 kinderen onder de 5 jaar door verstikking. Dit gaat dan niet alleen over verstikking door voedsel, maar ook door kinderen die zich per ongeluk ophangen aan een gordijnkoord of verstikking door beddengoed. Natuurlijk zijn dit 9 kinderen te veel en je moet er niet aan denken dat dit jouw kindje betreft. Maar het is goed je te realiseren dat stikken wel iets anders is dan verslikken en dus niet direct in paniek te raken als je kind begint te kokhalzen. Tenslotte moeten alle spieren in de mond zich nog ontwikkelen en het is dus iets dat bij het opgroeien hoort.
Wat kun je doen als je kindje zich verslikt?
Ik ben zelf geen arts en ik heb zelfs geen EHBO-diploma, dus wat je moet doen als je kindje zich verslikt, heb ik op moeten zoeken. Ik vond mijn informatie op de website van de Koninklijke EHBO Vereniging.
Als je je verslikt, komt het eten in de luchtpijp terecht in plaats van in de slokdarm. Door te hoesten wordt het eten als het ware weer uit de luchtpijp geblazen. In de meeste gevallen zal je bij het verslikken automatisch gaan hoesten.
Als je kindje zich verslikt, dan krijgt hij vaak een rode kleur en merk je aan de ademhaling dat het niet goed gaat. Probeer hem altijd eerst te laten hoesten, want dit gaat bij baby’s nog niet altijd vanzelf. Met een beetje geluk komt het object dat het verslikken veroorzaakt los en is het probleem snel opgelost. Sla tijdens het hoesten niet tussen de schouders. Hierdoor verstoor je het hoestritme en daarmee maak je het dus alleen maar erger. Na het verslikken iets te drinken aanbieden zorgt voor een nieuwe hoestprikkel en ook dit is dus af te raden.